Flash Flash Flashhhh!!!!

Uzun suredir beklediğiniz haber Acar Muhabirlinizin yorumları ile ilk kez Dünya Kamuoyu'nun bilgisine sunuluyor...

Pazartesi gecesi İstanbul bu büyük olayla sarsıldı. Çılgın alkışlar, imrenen bakışlar ve yerinde duramayan Çılgın izleyiciler esliğinde BAL BAND ilk profesyonel sahne deneyimini gerçekleştirdi.

Efendim acar muhabiriniz yemedi içmedi sizin icin bu Çılgın sahne şovuna giden süreci an be an izledi hatta icinde yer aldı. Simdi gelelim detaylara..

Her şey bundan 1,5 ay kadar önce Eserin açtığı bir telefonla başladı. Telefonda bana 'Burcu bizim Boyner Grubu'nun bir gecesi olacak. Sadece üst düzey yöneticilerin katılacağı bu gecede bizim de çalmamızı istiyorlar. Ne dersin, gruba yazayım mi, yapar miyiz?' dedi. Tek bir an bile düşünmeden 'Yaparız tabi' dedim. Benim ardımdan hemen Yargı ile de konuşmuş. Oynak basımız, grubumuzun lideri sevgili Yargı'mız da 'Elbette' yanıtını vermiş. Kısa bir süre sonra, özel maillerimize konunun detayları geldi ve fikirlerimiz soruldu. Tüm Bal Band ekibi sözleşmişçesine aynı yanıtı veriyordu. 'Yaparız, neden olmasın?'

Bu olumlu yaklaşımın ardından hemen siki bir çalışma programı yaptık. Konser icin çok az zamanımız vardı ve yapılacak da çok şey vardı. Çünkü aslında konser icin ilk düşünülen tarih sizlerin de önceki sürprizimiz var içerikli maillerden anımsayacağınız üzere çok daha erken bir zamanda olacaktı. Ancak İstanbul’daki ani hava değişikliği ve organizasyon günü yağan yağmur nedeniyle bir erteleme söz konusu oldu. O günü asla unutamıyorum. Hepimiz islerimizden izin almış son prova ve sound check icin erken cikiyorduk. Ben tam laptopımı kapayacağım sırada mailboxıma erteleme haberi düştü.. Bir yandan üzüldük, bir yandan da çalışacak daha çok zamanımız olduğu icin sevindik.

İlk provamızda acaba neler çalarızı konuşmaya başladık. Tüm provalarımızı İstiklal'de Totem diye bir stüdyoda gerçekleştirdik. Totemin sahibi Tolga bir süre sonra bize övgüler yağdırmaya ve bizleri cesaretlendirmeğe başladı.

İlk konseri yapacağımızı düşündüğümüz sırada gitaristlerimizden Barış’ın bir burun ameliyatı olması gerekiyordu ve ameliyat tarihini bizim icin erteledi. Ancak gelin görün ki, tam da konserin olacağı 10 Temmuz günü çok önemli bir is toplantısı nedeniyle Ankara'ya gitmesi gerekti. Uzun suredir firmasının üstünde çalıştığı çok önemli bir projenin onay aşaması gelmiş ve sadece o güne randevu vermişlerdi kendisine. Turlu yöntemler denedik gitmemesi icin ama o da akli bizde kala gitmek zorunda kaldı. İste tam da bu anda imdadımıza olağanüstü bir insan yetişti. Kendisi aslında tenis okulu olan ve BAL’da hiç ilgisi olmayan bu inanılmaz pozitif insan Ender’in tek bir telefonu ile 1 saat sonra provamıza geldi ve bütün programını değiştirerek son iki provamıza ve konserimize katilarak bize inanılmaz bir dostluk örneği gösterdi. Kendisine buradan bir kez daha teşekkür etmek istiyorum. Ali Hoca iyi ki varsın. Sen de artık bir Balelisin ve bundan sonra bizden kurtulamazsın. :)))

Hangi detayı, hangi çalışmayı anlatsam bilemiyorum. O kadar çok insanin emeği var ki bu gecenin gerçekleşmesinde. Öncelikle onlara teşekkür etmek istiyorum.

Sevgili Alp, ilk provalarda baterideki performansı ve azmi ile bizlere çok şey kattı. Ancak hem onun islerinin yoğunluğu hem de uzun suredir bateriye ara vermiş olması nedeniyle bize Onder devam etsin. Ben evde çalışmaya devam edeceğim. Önümüzdeki konserlere artık deme olgunluğunu da gösterdi. Biz kendisinin hiç olmazsa tumba çalarak bize eslik etmesini çok arzuladık ama malum piyasaların durumu ortada ve Alp son zamanlarda nefes dahi almadan çalışıyor. Bu nedenle bu konserde aramızda olamadı. Ama Bal Band Alp’sin olmaz diyoruz. :)))

Sevgili Emre, önce vokallerde bize eslik edecekti ama ses renklerimiz tutmayınca o da grubumuzun bir diğer rengi olan teflerden birini eline aldı ve bize eslik etmeye başladı. Bu arada sürekli yapıcı eleştirileri ve yönlendirmeleri ile bize destek oldu. Ancak konser tarihinin değişmedi nedeniyle O da Macar ellerinde Gör şehrinde bir şantiyede olmak durumunda kaldı. O gün kalbim sizinle, an be an ben de bumda yasıyorum sizlerle mesajı hepimizin yüreklerini ısıttı.

Sevgili Cem, Emre'den doğan ritim eksiğimizi kapamak icin kolları sıvadı ama O da isi nedeniyle o gece aramızda olamayacağını bizlere bildirdi.

Bu durumda Eser tefi ben Trambolin'i aldık ellerimize ve hem vokal yaptık hem de söyledik.

Sevgili Ali can ve esi Didem, provalarımıza geldiler. Yapıcı eleştirilerde bulundular. Bazı şarkıların düzenlemeleri konusunda bize fikir verdiler.

Sevgili Demet, Ali'nin tatlı sevgilisi.. Bizlerle ilk kez provalarımızdan birinde tanıştı. Buna rağmen bizlerden kaçmadı. :))

Sevgili Didem, geldiği Tüm provalarımızı görüntüledi. Bizi cesaretlendirdi. Konser günü Tüm çekimlerimizi yaptı. Sahne kenarı dansçılarımızdandı.

Sevgili Pelin de gelebildiği Tüm provalarımızda bizleri görüntüledi. Her zaman pozitif tavrıyla kalplerimizdeki yerini bir kez daha güçlendirdi. Sahne kostümlerimiz konusunda fikirler verdi Didem'le birlikte. Konser gecesi Tüm fotoğraflarımızı çekti. Sahne kenarı dansçılarımızdandı.

Sevgili Ebru, flütüyle bize eslik etti. Ne yazık ki şehir disinda olması gerektiğinden bizlerle sahneye çıkamadı ama önümüzdeki günlerde O da bizimle olacak.

Ve sevgili Yeşim, gelebildiği her provamızda bizlere gördüğü gerçekleri söyleyerek hep iyi şekilde yönlendirdi. Konser gecesi de bizi yalnız bırakmadı. Hatta bana olağanüstü bir makyaj yaptı. Sahne kenarı dansçılarımızdandı.

Bu arada provalarımıza çeşitli zamanlarda birçok konuk geldi. Şule bunlardan biriydi. Kendisine de sırrımızı sakladığı icin teşekkür ediyoruz. Gelen konuklar arasında benim ayni zamanda müzikle de çok yakından ilgilenen bir reklamcı arkadaşım vardı. Simdi bizimle çalışmanın yollarını arıyor. :) Annem İstanbul’da beni ziyaret ettiği icin iki kez, ablam Amerika'dan beni ziyarete gediği icin bir kez yeğenimle birlikte son provamıza geldi. Ve son provanın olduğu aksam İzmir’e geçeceklerdi. Akli burada kala kala gitti.

Provalar sırasında, öncesinde ve sonrasında yaşadıklarımızı anlatmaya kalksam sanırım yahoogroups'un kotasını dolduracak kadar çok şey yazabilirim.

Gelelim simdi konser gününe...

Saat 4'te hepimiz işlerimizden çıkmış ve Monte Verde'nin yolunu tutmuştuk bile. Ses düzeni kurulurken hepimizde ayrı bir heyecan vardı. Sahne çok güzel olmuştu. Hemen kimin nerede duracağına karar verdik ve ilk kez monitörlerle prova yaptık. Bu monitör denen şey olağanüstüymüş arkadaşlar. Herkesi ve en önemlisi de kendinizi gayet net duyuyorsunuz. Böylece grup asla dağılmıyor ve kimse alıp başını gitmiyor. :)))

Provanın ardından üstümüzü basımızı değiştirdik. Bu sırada zaten artık konuklar da gelmeye başlamıştı ve biz de kokteyldeki yerlerimizi aldık. Enteresan bir grupla karşı karşıyaydık. Tüm Boyner şirketlerinin üst düzey yöneticileri arasında fazlasiıyla renkli ve bol kahkahalı bir grup olarak yer alıyorduk. Az çok birbirini tanıyan insanlar acaba bunlar da kim ki gibilerinden bize bakıyordu. Hatta kendi aramızda bunlar simdi 'kesin Cem Boyner T-Box gibi yeni bir proje geliştiriyor, bu çatlak tipleri de herhalde onun icin ise almıştır' tadında geyikler yapıyorduk. :))

Kokteyl alanından yemeğin yenileceği bolüme geçildi. Herkes masalarına yerleşti. Karsılarında kurulmuş bir sahne ve bir sürü enstrüman vardı. Muhtemelen kim çıkacak acaba diye düşünüyorlardı ama akıllarından böyle bir grubun geçmiş olacağını asla düşünmüyorum.

Bu arada Boyner Grubu'nun görünen yüzünün çok insancıl olduğu yorumunu yapmadan da geçemeyeceğim. Gecede katılımcılara çekilişle hediyeler dağıtıldı ve Tüm bu hediyeler orada çalışan kişilerin kendi ürettikleri şeylerden oluşuyordu. Kiminin yaptığı tablo, kiminin çektiği fotoğraf, kiminin yazdığı kitap hediye edildi. Çalışanları ile bu kadar yakından ilgili olmaları beni etkiledi ne yalan söyleyeyim ki.. Zaten ilk anda bize bu teklifin gelme nedeni de 15. Yıl toplantımızdan sonra Eserin şirkette yasadıklarımızı anlatması ve bizim küçük sahne şovumuzdan bahsetmesi sonucunda Ümit Boyner'in bunu uunutmamasıyla gerceklesmis. Yanılıyorsam lütfen düzelt Eser.

Neyse efendim, dedim ya herkesin yeteneği ile ürettiği şeyler çekilişle bir kişiye hediye edildi diye. Sevgili Eserlimizin ürettiği şeyse geceye katılan herkese hediye edilmiş oldu. 'Yöneticilerimizden biri de size şarki söyleyecek' dendiğinde yan masalardan birinden 'Bu kesin Eseredir' dendiğini duydum. :)) Neyse biz önce Esersiz sahneye çıktık. ardından ben 'Bizleri tanımıyorsunuz ama bu aksam aranızda olma nedenimiz olan arkadaşımızı davet ediyorum simdi' dedim ve Eser alkışlar esliğinde sahneye geldi. Dedi ki; 'Bu gördüğünüz insanlarla ben 11 yasımdan beri tanışıyorum. Hayatimin bir çok anini onlarla paylaştım. Mutluluklarımı, hüzünlerimi, hep benimleydiler. Bir suredir müziğimizi de paylaşıyoruz ve simdi sizlerle de paylaşacağız'...

Kocaman bir alkış esliğinde performansımıza başladık. Arada gitarlardan birinin teli koptu. Değişirken arada sahnede dans ettik. Biz eğlendikçe herkesler de eğlendi. Cem Boyner icin Gül Döktüm Yollarına'yı çaldık ve o an nasıl şaşırıp mutlu olduğunu görmeliydiniz.

Son şarkimizi söyledikten sonra hepimiz birbirimize sarılmaya başladık. O arada Ümit Boyner geldi. Hepimizi teker teker tebrik edip öptü. Hatta bana sarıldı bile. :))) Sahneden indiğimizde mutluluktan sarhoş gibiydik.

Bu arada bir aksam New Yorker'daki bir organizasyon icin de provalarımız sırasında teklif gelmişti. Simdi onun hazırlıklarına başlıyoruz.

İlerleyen günlerde sizlerle konser kayıtlarını ve fotoğrafları da paylaşıyor oluruz. Simdi Bal Band kadrosunu açıklama zamanı.

Gitarlarda Yargı ve Ali Hoca
Bas Gitarda Ali
Trompette Umut
Davulda Onder
Vokallerde Eser ve Ben

Şimdilik bizden haberler bu kadar.. Önümüzdeki günlerde yeni yeni gelişmelerle karsınızda olacağız.

Sevgiler,
Burcu